21. 4c De Multiculturele Samenleving, P.O. Maatschappijleer

Betoog

In Nederland zijn veel allochtonen gevestigd. Nederland is daarom een multicultureel land. In totaal is 17,5 % van de bevolking allochtoon. Daarvan is 8,5 % niet van westerse afkomst. In mijn betoog heb ik het over de niet-westerse allochtonen, omdat vooral die mensen moeite hebben om te integreren. Door de slechte integratie vervreemden allochtonen en niet allochtonen van elkaar. Hoe komt dat?

Het is een probleem dat tot voor kort vermeden werd in de politiek. Uit angst voor ongewenste drukte lijkt de vervreemding  een rem op de integratie van allochtonen te zijn geworden. De maatregelen van de overheid lijken hun gewenste effect niet te behalen.

In een multicultureel land als Nederland zijn er veel maatschappelijke problemen rond de allochtonen kwestie. De Nederlandse liberale cultuur botst vaak met de vaak conservatieve opvattingen van allochtone culturen. Met name de Islam en zijn cultuur hebben moeite met de liberale tolerantie in Nederland. Daarmee wil ik de vrijheid van de individu aanwijzen, en vooral de emancipatie van de moslimvrouwen. Vaak hebben de moslimmannen moeite met deze emancipatie. Dat zijn serieuze integratieproblemen.

Een ander voorbeeld is de moeite rondom de tolerantie van homoseksualiteit.  Deze tolerantie is in Nederland gewoon is,  maar helemaal vreemd in de Islamcultuur.

De Islamitische  imams zeggen vaak godsdienstige redens te hebben voor de verwerping van homos en lesbiennes in hun samenleving. Een geval zoals deze kan gezien worden als een belangrijke beperking van de Islamitische cultuur, vergeleken met de liberale tolerantiecultuur in de Nederlanden.

In een Islamitische gezin, worden vrouwen bij voorbaat als ondergeschikt aan de man gezien.

Ik heb wel eens een Islamitische klasgenoot horen zeggen dat de vrouw gerespecteerd wordt voor haar belangrijke functie “als vrouw” in het gezin. Wat dat “als vrouw” precies inhoudt weet ik niet.  is  In de meeste islamitische landen zoals in Noord Afrika, en vooral in landen zoals in landen zoals Sudan zijn vrouwen daar zwaar ondergeëmancipeerd aan de man. Daarmee bedoel ik dat vrouwen daar aanzienlijk minder rechten hebben dan vrouwen in Nederland. En maar niet te spreken over het vrouwenbesnijden gewoonte wat in sommige Islamitische Afrikaanse landen plaatsvindt.

Dit is een groot cultureel probleem in de nederlandse samenleving. Als een Nederlandse man met een Islamitische Sudanese vrouw trouwt en zij kinderen krijgen. Wat gebeurt er als de vader tegen het “besnijden” is, en de moeder voor is.

Dat is een gekke culturele dilemma, vind ik.

Dit zijn enkele voorbeelden van waarin de Nederlandse normen en waarden samen botsen met de Sudanese Islamitische normen en waarden.

Een ander vraagstuk is: waarom verloopt integratie van allochtonen zo moeizaam?

Om te beginnen was kennismaking met de Nederlandse cultuur en taal tot 1998 niet verplicht voor allochtonen. Hoewel inefficiënt begint de overheid enige stappen te maken om integratie te verplichten en tot de allochtonen te brengen.

In 1998 komt de wet Inburgering Nieuwkomers tot stand. Daarin worden allochtonen verplicht de Nederlandse taal en cultuur te leren. Hoewel een goed teken voor de integratie verlopen deze inburgeringcursussen niet efficiënt. Een aantal tussen 100.000 en 300.000 allochtonen worden niet bereikt. Deze mensen zijn vooral uit “oudere” periodes(voor 1990)en vormen 25% van de doelgroep van de cursussen. In het begin van de cursussen in1996 haalde 90% van de doelgroep niet de verwachte resultaten. Sindsdien is dit aantal nog steeds niet veel gedaald.

De grote uitval van cursisten heeft ook zijn redenen. De grootste oorzaken zijn: tekort aan goede tolken en kinderopvang en geld voor reiskostenvergoeding.

Zonder formele kennismaking en uitleg van de Nederlandse cultuur blijven de allochtonen achter op sociale ontwikkelingen. Ze vervreemden zich en zien zich ten slotte genoodzaakt om terug te vallen op hun eigen cultuur. Uiteindelijk raken ze in een isolement in eigen cultuurkring. Daardoor is het merendeel van de allochtonen niet geïntegreerd.

Wat een efficiënte inhaalslag moet worden; dat allochtoon en autochtoon dichter bij elkaar moet brengen loopt achter op de vervreemding in de maatschappij aan.

Hier zien we dat efficiënte integratie nog niet als een dringende opgave door de overheid wordt gezien (wat het eigenlijk moet zijn, willen we etnische problemen voorkomen).

Het sociaal maatschappelijk achterstand van allochtonen is een gevoelig onderwerp in de Nederlandse politiek. De politiek gedoogt problemen rond de allochtonen uit angst voor ongewenste drukte en problemen. Zoals het recente debat tussen PvdA en VVD over de uitkeringen van allochtonen. Daarbij woedden hevige emoties bij beide partijen.

Dat geeft aan dat er grote verdeeldheid bestaat in de politiek over allochtone kwesties. Ze worden daar kennelijk liever gedoogd dan opgelost. Met of zonder moeite en emoties, deze problemen zullen eens opgelost moeten worden.

Hoe langer deze problemen onbesproken blijven, hoe verder ze in de maatschappij ingroeien.

De oplossing zit niet in het gedogen of vermijden van deze problemen; de tolerantie van Nederlanders moet ergens begrensd worden.

Die grenzen en regels moeten duidelijk tot de allochtonen gebracht worden. Formele deelname aan de maatschappij, regels die serieus genomen worden door de allochtonen, dat zijn de oplossingen. Meer politieke confrontatie, meer deelname van migranten in partijen, gemeenten en vakbonden en meer mediadiscussies. Dat zijn de belangrijkste componenten van een multiculturele samenleving.

Migranten verdedigen hun eigen cultuur of dat ten koste gaat van de Nederlandse of niet. Dat zou de Nederlandse politiek met zijn eigen cultuur ook moeten doen; verdedigen.

Politici zouden op moeten houden met het gedogen van problemen. Ze zouden ze moeten oplossen.

Dat migrantenbeleid zonder enige confrontaties gevoerd kan worden is een illusie. Om vordering te maken in de integratie is het nemen van risico noodzakelijk.

Over risico gesproken; Nederland is een land met een ontwikkeld democratisch rechtssysteem. Problemen kunnen hier heel goed worden opgelost, legaal zonder radicale etnische botsingen, wat elders wel vaak het geval is, zoals in de Balkan en de Molukken.

Er hoeft geen vrees te zijn voor ernstige sociale gebeurtenissen als gevolg van multiculturele debatten, deze erge sociale gebeurtenissen zijn vooral een gevolg van

het niet houden van zulke debatten tussen de in Nederland gevestigde autochtonen en allochtonen. Belangrijke sociale zaken dienen, vind ik op sociaal niveau overlegt te worden.

De mening van allochtonen en autochtonen moet vaker het NOS journaal halen vind ik.

Meningen over de algemene Integratie van allochtonen en autochtonen zouden volgens mij meer ruimte in de Nederlandse televisie moeten krijgen, want vaak denken allochtonen er anders over.

Ik beëindig met deze conclusie en ook advies mijn multiculturele betoog.